Ünlü Psikanaliz C. G. JUNG, evlilik üzerine şöyle der: “Evlilik bazı nadir durumlar dışında, kriz yaşamadan gelişip, huzur veren bireysel ilişkiler haline gelemezler. Bilinç kazanmanın yolu acı çekmekten geçer.”

Çok doğru ve evlilik gerçeğine uygun bir saptamadır. Evlilik, çapı farklı da olsa her zaman küçük krizlerin yaşandığı bir kurumdur.  Aslında normal olanı da budur. Çünkü sadece robotlar birbirleriyle konuşmaz, farklı duygu ve düşüncelerini ifade etmezler. Oysaki insanlar zaman zaman duygularına yenik düşer, zaman zaman da mantıklı değil de akılcı düşünür, farklı duygu ve düşüncelerini dile getirirler.

Burada önemli olan sabır ve tahammül gücüdür. Maalesef yeni kuşak gençlerin sabır eşiği oldukça düşük olduğu için, birbirlerine katlanmayı bilmiyor ve en küçük bir sorunda boşanmaya karar verebiliyorlar. Evlilerin öncelikle şunu bilmesi lazım:

-Her türlü ilişkide krizler yaşanır, bu gayet normaldir ve sadece onlar özgü değil. Tüm evlilerin yaşamlarında zaman zaman karşılaştıkları şeylerdir.

-İkinci olarak, krize veya sorunlu ilişki durumunda, sorunun kendisine değil de çözüme odaklanmaları gerekir. Bu sorunu nasıl çözebiliriz? Unutmayın her insan da çözme yeteneği var. Kişi çözmeye niyet ettiği zaman, zaten konuya daha dengeli yaklaşabilir

- Üçüncü olarak, kriz ve tartışma zamanlarında çok değil, kısa molalar vermek ve bir süre oradan uzaklaşmakta fayda vardır.

-Dördüncü olarak, karşı tarafı suçlamadan, onda eksik gördüğü veya rahatsız olduğu şeyleri, “istek ve arzu” şeklinde dile getirmek. Örneğin, “sen, beni sevmiyorsun?” yerine, beni sevmeni istiyorum, beni sevmen, arzulamam hoşuma gidiyor, bunu hissetmeyince öfkeleniyorum” vb gibi ifadelerle dile getirmek.

Bunu daha da uzatabiliriz. Unutmayalım, bu şeklinde bir ilişki biçimi JUNG’un da dediği gibi, “Bilinç kazanmanın yolu acı çekmekten geçer” Acıya katlanamayanlar da huzurlu ve mutlu olamaz.

Ne dersiniz hangisi daha iyi?